Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
yastılama — «Yastılamaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mazılamax — (Başkeçid, Borçalı) yastılamaq (kündəni). – Kündəni mazıla, ver ma: (Borçalı) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
yapırtmax — (Göyçay) yastılamaq, hamarlamaq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kündə — f. 1) dustaqların ayağına vurulan bənd, bağ; 2) yaymaq və yastılamaq üçün girdə şəklə salınmış xəmir parçası … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
çərməki — is. Gönü döyüb yastılamaq üçün alət, çəkic. Çəkməçilər önündə döşlük, əldə çərməki, ayaqyalın çıxmışdılar. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kündə — 1. is. 1. Sonradan yaymaq, yastılamaq üçün yumru hala salınmış xəmir parçası. Bir kündə xəmir. Kündələri tabağa yığmaq. – Atam elə bicdir ki, kündəni sayır, anam elə bicdir ki, kündədən kəsir. (Məsəl). Gülsənəm son kündəni də . . sacın üstünə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vərdənələmək — f. Vərdənə ilə yaymaq, yastılamaq, hamarlamaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yasalamaq — f. məh. 1. Əllə hamarlamaq, yastılamaq. 2. məc. Üstünü malalamaq. Rza duruxdu, . . cəsarət etməyib yasalamağa üz qoydu. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əzmək — f. 1. Basıb, ya sıxıb yastılamaq, şəklini pozmaq. Qarpızı, qovunu əzmək. // Basıb (vurub, toxundurub) bir yerini çökəltmək. Samovarın, qazanın böyrünü əzmək. 2. Həvəngdə və s. də döyüb narın etmək, toz halına salmaq. İstiotu həvəngdə əzirlər. – … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
